بِسْمِ اللَّهِ النُّور

معیشت

قرآن کریم، معیشت و روزیِ حلال را بخشی از کرامت الهی می‌داند:
«وَما مِن دابّةٍ فِی الأرض إلّا عَلَی اللَّهِ رِزقُها» (هود/۶).
تأمین روزی و آسایش مردم، زمینه‌ی رشد معنوی آنان است. فقر گرچه ذاتاً موجب بی‌ایمانی نیست، اما می‌تواند زمینه‌ای برای شعله‌ور شدن فساد و تباهی گردد. از این رو، مسؤولان موظف‌اند کرامت بندگان خدا را حفظ نموده و از تجمل‌گرایی، کاخ‌نشینی، حقوق‌های نجومی ـ که در منطق دین مذموم است ـ سخت بپرهیزند.

کسی که توان مدیریت اسلامی ندارد ـ نه قوانین مصوب و نه احکام الهی را اجرا می‌کند و نه حتی توان تأمین ضروری‌ترین مایحتاج معیشت مردم را دارد ـ شایسته است برای حفظ دین و دنیای ملت، میدان را به خادمان مؤمن و متخصص بسپارد.
اگر حقیقتاً صادقیم، باید بی‌پرده به کارنامه‌ی اعمال خود بنگریم؛ این گسترش فساد و هرزگی، این تورم و بیکاری، این سقوط رفاه عمومی و قدرت‌گیری اهل فتنه، آیا انذار الهی برای بیداری ما نیست؟!
«فَٱعْتَبِرُواْ يَـٰٓأُوْلِي ٱلْأَبْصَٰرِ» (حشر/۲).

یاعلی

مطرح شده در ۱۴۰۴.۶.۱ - حضرت آیت‌الله وفسی